Mijn kind heeft autisme

Je houdt van je kind. Maar soms lijkt het van een andere planeet. Het negeert je, maakt van kleine dingen een drama, kijkt je niet aan, heeft geen vriendjes en vriendinnetjes, kan nooit ergens mee naar toe, wil niets eten of wil nooit de kleren dragen die jij hebt gekocht. Wat je ook probeert, niets lijkt te helpen. Je voelt het oordeel van anderen, iedereen weet beter hoe jij het zou moeten doen.

En dan volgt de diagnose: autisme. Op zoek naar informatie verdwaal je in de tegenstrijdige berichten en adviezen. Moet je echt je leven aanpassen aan je zoon of dochter? En zijn of haar broertjes en zusjes dan? Moeten die zich ook aanpassen.

Jij kent jouw kind beter dan wie dan ook. Ik ken mijn eigen autisme. En ik ken mijn eigen kinderen, die ook allebei de diagnose hebben. Hun moeder trouwens ook. Ik kan geen op maat gemaakte adviezen geven, maar ik kan wel zeggen dat die nodig zijn. Er zijn methodes die voor de meeste autistische kinderen helpen, maar dan nog voor ieder kind op de eigen manier.

Wat ik wel kan zeggen is dat de gewone opvoedkundige blabla niet helpt. Ik kan je vertellen dat je kind de wereld anders ervaart dan jij. Wat voor jou heel klein is, kan voor je kind heel groot zijn en andersom. Trap niet in de valkuil om hoe jij het ervaart te projecteren op hoe je kind het ervaart.

Regelmatig zul je moeten kiezen tussen het stellen van grenzen, de goedkeuring van anderen en het geven van eigenwaarde aan je kind. Regelmatig zul je aanlopen tegen ongeloof van anderen, zoals familie, school of hulpverleners. Regelmatig zul je aanlopen tegen je eigen grenzen.

Ik hoop dat mijn teksten je helpen om je kind iets beter te begrijpen. Maar onthoud altijd die ene waarheid: je kind houd van je, ongeacht dat het dit niet toont op een manier die voor jou gewoon is. En die andere tip: zorg goed voor jezelf, want dat is niet alleen in jouw belang. Het is ook het belang van je kind, al zal het dat zelf nog niet zien.

Deel deze pagina